วันพุธที่ 8 กรกฎาคม พ.ศ. 2558

8 July 2015

Book

        วันนี้มาอ่านหนังสือเล่มเดิมต่อ แต่ไม่จบอ่านไปได้ 7 บทก็ถึงเวลานอนสะแล้ว เวลาช่างผ่านไปเร็วจริงๆ พยามจะอ่านหนังสือทุกวันแม้เวลาจะไม่ค่อยเป็นใจ บวกกับถ้าวันไหนได้เดินทางไกลๆนะกลับมาแทบจะไม่ต้องทำไรแล้วเหนื่อยชะมัด (อย่างวันนี้) แต่ก็หยิบมาอ่านได้สักนิดก็คงดี ค่อย ๆ ฝืน ค่อย ๆ ฝึกกันไป เนื้อหาวันนี้จะเข้าไปพูดถึงกลไกของตลาดทุนว่าเป็นอย่างไร ยังน่าติดตามเช่นเคย จุดเด่นคือเขียนง่าย อ่านง่าย

Exercise

        ต้องขอโทษตัวเองอย่างแรงที่ไม่ได้ไปออกกำลังกายวันนี้ แต่ก็เดินพอสมควรเลยแหละ เล่นเอาเจ๊บเท้าเลย (ประมาณ 2 สถานี bts)

Stock Market

        ตลาดช่วงนี้สามวันดี สี่วันไข้ test แล้ว test อีก ถ้าคิดจะซื้ออะไรช่วงนี้เก็บไม้เก็บมือก่อนดีกว่า


ตลาดเอเชียช่วงนี้ก็ไม่ค่อยสดใส เหตุเกิดหลัก ๆ ก็อยู่ที่จีน ว่าจะคุมฟองสบู่ก้อนที่ตัวเองได้ก่อไว้ไหม

ตอนนี้ทางฝั่งอเมริกา ดาวโจนลบไปแล้ว 242 จุด โชคดี พรุ่งนี้ปู่เราจะเอาอยู่ไหม

Synex ต้องบอกเลยว่าตอนนี้ลูกรักยังทำตัวดีอินดี้ต่างจากเซตพอสมควร ต้องคอยเตือนตัวเองว่า ใจเย็น ๆ ให้เวลากับราคาเป็นตัวตัดสินอย่าใช้อารมณ์ ถ้าสุดท้ายมันไปกันไม่รอด (ราคามันต่ำกว่า 2.46) ก็ต้องปล่อยมือกันไป

English for today 

        ต้องยอมรับว่าวันนี้พลาดมาก ที่เอาภาษาอังกฤษไว้อ่านช่วงก่อนนอนหลังจากกลับจากเดินทาง เดี๊ยวมาอ่านตามพรุ่งนี้แล้วกันเนอะ วันนี้ไม่ไหวแล้วแต่อ่่านข่าว คร่าวๆไว้ข่าวนึงน่าสนใจมาก คือ NYSE หรือ The New York Stock Exchange เกิดระบบล่ม อ่านต่อพรุ่งนี้ละกันว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อกี๊ขณะเขียนบล๊อกอยู่เปิดไปอ่านข่าวนึงพอดี เป็นข่าวของ Bill Gross เจ้าพ่อพันธบัตรของโลกให้สัมภาษณ์ไว้เมื่อเดือนที่แล้วว่าควร short ตลาดจีน ก่อนที่จะเป็นอย่างทุกวันนี้ และแล้ววันนี้ก็ไม่ผิดสัญญากับตัวเองจนได้

Summary

        ต้องยอมรับอย่างนึงว่าวันนี้เป็นวันที่สำคัญมากวันนึงในชีวิตเปราะเป็นวันที่ตัดสินใจเดินไปที่โรงเรียนสอนคนตาบอกในช่วงเย็นวันนี้ เพื่อที่จะสมัครเป็นอาสาสมัคร สอนคนตาบอดแถวอนุสาวรีย์


 พอมาถึงผมก็เข้าไปสมัครที่ห้องอาสาสมัคร จากนั้นก็ไม่ได้ทำอะไรต่อเพราะมีนัดต่อในช่วงเย็นจึงรีบกลับ รู้สึกเสียดายเล็ก ๆ ที่ยังไม่ได้ไปช่วยอะไรเลย ขากลับอากาศร้อนมากเหงื่อค่อย ๆ ไหลออกระหว่างทางที่ผมเดินกลับไปที่อนุสาวรีย์ แต่แปลกมาก ผมกับรู้สึกมีความสุขทั้งที่อากาศร้อนขนาดนั้น ผมรู้สึกรักตัวเองมากขึ้นแบบบอกไม่ถูก ตอนแรกยอมรับว่าจะมาแต่หาโอกาสมาไม่ได้สักทีจนวันนี้มีนัดแต่มาถึงก่อนเวลาหน่อยจึงแข็งใจเดินมาที่นี่ ไม่รู้ว่าถ้าไม่ตั้งใจมาจริง ๆ จัง ๆ จะได้มาอีกเมื่อไหร่ก็ไม่ณู้แล้วมันก็คุ้มเกินคาด มันมีคำถามนึงที่ติดอยู่ในใจมาสักพัก แล้ววันนี้ผมเหมือนจะเข้าใจแล้วว่าคำตอบที่ตามหาคืออะไร


เป็นสิ่งที่ผม บังเอิญ รู้สึกขณะนั้น จากนั้นวันนี้ก็ไปต่อกันที่ร้านอาหารร้านนึงตามนัดที่วางไว้





ที่เหลือถ่ายไม่ทันจ้า .... แด่ความหิวโหย

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น