วันศุกร์ที่ 12 มิถุนายน พ.ศ. 2558

12 June 2015 [First Time In KOBE]

5 days in Japan

วันนี้เริ่มต้นวันได้หนาวมาก

ก่อนออกเดินลองเชคพยากรอากาศในมือถือเหมือนว่าวันนี้กับพรุ่งนี้ฝนจะไม่ตก

โชคดีจังได้เอาร่มไว้ห้อง

แล้วเช้านี้ก็เป็นอีกเช้าที่ต้องมากินข้าวกับ สอง สาว ก็เราสามคนมาแบบเปลี่ยวๆ ส่วนอีก 7 คนเพื่อนรุ่นเดียวกันหมด อยากให้เพื่อนมาด้วย


ฝากท้องที่เซเว่นได้เสมอ

วันนี้เซนเซไม่อยู่ไปโตเกียวเหมือนจะสบาย แต่ไม่เลย ... เพราะมีความรับผิดชอบเลยมาทำต่อพร้อม test ให้เสร็จ โดยวันนี้มี โยโกะซัง (ป.เอก) มาช่วยให้คำปรึกษาฟังออกบ้างไม่ออกบ้างก็ทำกับไป ได้มา 2 แผล

โชคดี ในโชคร้าย เพราะมีคนมาช่วยทำแผล

หลังจากนั้นก็ได้นั่งนับใบไม้จนเสร็จ (เพื่ออะไร) (เขาอาจจะบอกไว้แต่ฟังไม่ออก)

พอเสร็จงานเร็ว (4 โมงนิด) เราก็ตั้งใจจะไปซานโตมิย่ากัน (ย่านดาวทาว)


มีเพื่อนมาด้วยมันดีจริงๆนะ ....


อีก 190 จาก ROKO ไป SANNOMIYA ถูกกว่ารถเมย์ 20


หลักจากเราตกลงกันอยู่พักใหญ่ว่าจะไปไหนกัน สรุป ก็ตกลงกันว่าจะไป MOSIAC แล้วก็เริ่มออกเดินทาง

อีก 5 นาทีต่อมา หลง!!


ก็เหลือกันอยู่แค่นี้ 4 คน

แต่เป็น 4 คนที่มีคุณภาพ พร้อมที่จะเดินไป MOSIAC กัน 2.2 Km เอง จิ๊บ แล้วเราก็เริ่มเดินทาง


เจออะไรก็ถ่ายรูปหมด





บางทีติดสัญญาณไฟ ก็หามุมจนได้




บางทีก็แอบถ่ายคนอื่นบ้าง (แบบเนียนๆ)


china town ก็ไปนะ มีแต่ของกินหิวๆ




กว่าจะผ่านแต่ละย่านๆ

กลัวแสงหมด ทั้งวิ่งทั้งเดิน

แต่ก็เหมือนเห็นอะไรแว๊บๆอยู่ไกลๆ


นั่นมัน  KOBE PORT TOWER ในที่สุดเราก็ถึง (เล่าย่อๆ ความจริงง่วงละ)

เหนื่อยมากๆ แต่นี่สิเรียกว่าการท่างเที่ยว ต้องแบบนี้แหละทั้งวิ่งทั้งเดิน ไปหาที่สวยๆ

ไม่รู้จะทำไปเพื่ออะไร

แต่พอทำแล้วมันฟินจริงๆนะ













แล้วเราก็ตัดสินใจไปกินข้าวกัน

ระหว่างทางก็ ....อย่างที่เห็น


สรุปเราตัดสินใจว่าจะกินใน MOSIAC






ร้านแรกเลย  ... 





จากนั้นเราก็ไปเดินดูของในห้าง .....แต่ก็ไม่ได้อะไรติดมือกับมา เลยรีบออกมาดู MOSIAC





แล้วเราเราก็ได้.....

เห็น MOSIAC ตอนกลางคืนตามที่ตั้งใจ


ฝั่งตรงข้ามก็สวยแบบสูสี





แล้วเราก็รีบวิ่งไปเพื่อที่จะขึ้น KOBE PORT TOWER ตอนนั้น 20:25  อ่านมาว่าปิด 21:00 คิดว่ายังไงก็ทัน สรุป ... มันปิด 21:00 จริงแต่ว่า ตั๋ซขึ้นรอบสุดท้ายหยุดขายเมื่อ 20:30 ตอนที่เรามาถึง 20:33 เสียดายมาก  

เอาให้วันหน้าต้องมาอีกให้ได้ 



เลยนั่งอีกฝั่งดู MOSIAC ไปเรื่อย เริ่มเข้าใจเวลาคนมาดูวิวนานๆแล้วไม่อยากไปไหนมันเป็นอย่างไง รู้สึกอย่างไง

มีความสุขอย่างนี้นี่เอง


มาญี่ปุ่นมันต้องอย่างนี้ !!!

พรุ่งนี้วางแผนตลุยเขา ROKKO

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น