วันจันทร์
วันจันทร์ที่พิเศษสำหรับคนทั่วไปเพราะรัฐบาลประกาศให้เป็นวันหยุด ซึ่งสำหรับผมมันเป็นวันที่พิเศษเหมือนกัน เพราะปกติผมไม่ต้องรีบเร่งไปทำอะไรนักและพึ่งพักจากการโหมโปรเจคมาได้แค่ 2 วัน แต่วันนี้ต้องรีบตื่น ไม่ใช่จะมารีบทำ mini project ของวิชา robotic แต่เพราะ ร้อน ร้อนจากวันนี้เป็นวันที่เขาตัดไฟคอนโดเพื่อซ่อมแซมหรือเพิ่มอะไรสักอย่าง ต้องขอเล่านิดนึงว่าคอนโดนี้ตั้งอยู่บริเวณ ถนนเชียงรากและฝั่งตรงข้างคือ มหาลัยฯ ธรรมศาสตร์-รังสิต มีครั้งหนึ่งฝนตกหนักมากไฟทั้งถนนเชียงรากดับหมด หอพักทุกหอ รวมทั้งในมหาลัยฯ แต่ที่นี่กลับนอนสบาย เพราะใช้ไฟคนละจุดกัน ดังนั้นวันนี้ที่คอนโดไฟดับตั้งแต่ 9:00-17:00 หอแถวนี้รวมถึงในมหาลัย ใช้ไฟได้ปกติ ตอนแรกว่าจะย้ายไปนอนหอเพื่อนแต่ เพื่อนมาทำงานที่ห้องตั้งแต่เมื่อคืนละค้างด้วย พอผมตื่นจากอากาศที่เริ่มร้อนแล้วพยามจะปลุกมัน พระเจ้า! เป็นชั่วโมงกว่าจะตื่น ทำเอาอยากอาบน้ำใหม่เลย แถมกลับคอนโดจากการไปซื้อของทำ project มากะจะได้เล่นคอมกับ แอร์เย็นๆ ที่ไหนได้ติดตอน 6 โมงครึ่ง แต่ก็มีเรื่องดีๆของไฟดับคือ การได้หยุด connect กับโลกภายนอก แต่หันมา connect กับสิ่งรอบๆตัวแทนรู้สึกห้องสงบ ร้อนแต่ไม่มาก ก็พออยู่ได้ มีเวลาค่อยๆอ่านหนังสือ ค่อยๆดูแลห้อง รู้สึกถึงความสงบอีกครั้ง ... ดีจริงๆ ทำให้คิดได้ว่า ทุกวันนี้เราใช้เทคโนโลยีกันคุ้มค่ารึป่าว เริ่มเข้าใจว่าทำไมแม่ไม่ให้เรา ipad ไปให้น้องสักที เพราะจิตใจเรายังอ่อนแอ เริ่มเข้าใจประโยคหนึ่งของ เอดิสัน แล้วว่า "ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ จะไม่ผลิตอะไรให้มนุษย์ใช้เลย"
วันนี้เริ่มงานจริงๆตอน 2 ทุ่ม แต่งานเดินค่อนข้างเร็ว พอเที่ยงคืนครึ่งก็เลิกแถมเป็นรูปเป็นร่างรู้สึกดีจัง ปกติเวลาทำงานจะคอยแยกกันทำเป็นส่วนๆ แต่พอได้มาทำรวมกันรู้สึกถึงใจแต่ละคน รู้สึกถึงงาน รู้สึกถึงความตั้งใจ ความเป็นกันเอง รู้สึกดีชะมัด โดยปกติได้ทำแต่พาทคำนวนกะรายงาน จับตัวฮาร์แวร์บ้างแต่ไม่มาก วันนี้มาจับมากพอสมควร และงานก็เดินเร็วพอสมควร แต่พรุ่งนี้งานค่อนข้างจะหนัก เพราะเหลือแต่งาน software กับรายงาน ซึ่งเราต้องยืน สู้ๆ ถ้าว่างๆจะหาความสัมพันธ์ของกราฟอีกสักตัวสองตัว
ราตรีสวัสดิ์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น